تأثیر فناوری هیدروپت روی سیلیکات
جلوگیری از تشکیل رسوب جدید توسط رسوبزدای هیدروفلو
رسوبگذاری در لوله‌ها می‌تواند به دلیل طیف وسیعی از ترکیبات مختلف باشد. یکی از رایج‌ترین آنها کربنات کلسیم است (همان رسوب داخل لوله‌ها و کتری‌ها که ناشی از مواد معدنی موجود در آب است) اما طیف دیگری از آنها وجود دارد. یکی از این گروه ترکیبات سیلیکاتها است (ترکیباتی که به جای کربن دارای سیلیکون هستند). در هر دو حالت، مواد معدنی به صورت یونی با بار مثبت و منفی در آب حل می‌شوند. فناوری رسوبزدای هیدروپت دسته‌های یونی ایجاد می‌کنند. این دسته‌ها گروه‌هایی از یونهای محلول هستند که هنوز در حال حل شدن هستند اما با این حال ساختار خاصی دارند و به عنوان پیش ساز بلورها عمل می‌کنند. این بدان معناست که وقتی آب اشباع می‌شود، دسته‌ها به عنوان "نقطه شروع" عمل می‌کنند و بلورها به حالت تعلیق در آب درمی‌آیند، نه اینکه به صورت رسوب روی سطح لوله و تجهیزات باشند.
این فرآیند مبتنی بر ماهیت یونی کریستالها است، بنابراین در مورد هر نوع رسوب ایجاد شده از ترکیبات یونی از جمله رسوبگذاری کربنات و رسوبگذاری سیلیکات اعمال می‌شود.
حذف رسوب موجود
هنگامی که یونهای کلسیم و بی‌کربنات حل شده از محلول خارج شده و متبلور می‌شوند، آنها دی‌اکسید کربن را در آب آزاد می‌کنند. این روش روی ترکیبات مبتنی بر سیلیکات بدین صورت رخ نمی‌دهد، بنابراین رسوب زدای هیدروفلو نمی‌تواند رسوب سیلیکات موجود را مستقیماً حذف کند.
رسوب سیلیکات و کربنات ترکیبی
عملاً رسوب در بسیاری از سیستم‌ها با ترکیبی از رسوب کربنات کلسیم و سیلیکات تشکیل می‌شود. این بدان معناست که آنچه اغلب اتفاق می‌افتد این است که رسوب سیلیکات در یک فرمول با رسوب کربنات کلسیم تشکیل می‌شود. بنابراین با حذف رسوب کلسیم کربنات می‌توان رسوب سیلیکات را از بین برد در حقیقت با از بین بردن کربنات کلسیم کل دسته از هم می‌پاشد. در واقع چیزی که مشخص است نمی‌توان سیلیس را مستقیم از بین برد.